بررسی تأثیر بریس در مبتلایان به شکستگی ناپایدار لومبار پس از عمل فیکساسیون با سیستم pedicular screw

سابقه و هدف: شکستگی های ناحیه توراکولومبار و لومبار جز شایع ترین آسیب های ستون فقرات می باشند که برخی از شکستگی های ناپایدار نیازمند جراحی برای فیکساسیون هستند و بعد از جراحی نیز توصیه به بستن بریس tlso به عنوان روش درمانی مرسوم می شود. امروزه با استفاده روزافزون از سیستم pedicular screw جهت فیکساسیون شکستگی های این منطقه و ثبات فوری شکستگی که زمینه را برای فیوژن استخوانی فراهم می سازد و نیز اثرات منفی استفاده از بریس به نظر می رسد که نقش بریس در دوران پس از عمل بیماران کم رنگ تر شده است. لذا به منظور تعیین تاثیر استفاده از بریس tlso این تحقیق در بیمارستان لقمان تهران انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی انجام شد. پس از حذف متغیرهای مداخله گر بیماران به دو گروه 24تایی با و بدون بریس تقسیم شدند. داده های حاصل از معاینه بالینی و رادیولوژیک جهت بررسی میزان فیوژن در طی 1 و 3 ماه و یک سال پس از عمل با آماره کای دو و دقیق فیشر مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: 56 بیمار به دلیل شکستگی توراکولومبار ناپایدار تحت عمل جراحی قرار گرفتند که 48 موردی که سیستم فیکساسیون آنها pedicular screw بود وارد مطالعه شدند. بیماران بر اساس روز عمل به طور تصادفی در دو گروه 24تایی تقسیم شدند. شایع ترین مکانیسم شکستگی سقوط از ارتفاع، شایع ترین محل شکستگی مهره l1 و شایع ترین نوع شکستگی نیز burst بود. بیماران دو گروه به لحاظ خصوصیات فردی و بیماری مشابه بودند.   میزان فیوژن پس از سه ماه در گروه با بریس 60 درصد و در گروه بدون بریس 58 درصد و این میزان پس از یک سال در دو گروه 100 درصد بود. residual back pain تفاوت معنی داری در دو گروه نداشت. نتیجه گیری و توصیه ها: استفاده و یا عدم استفاده از بریس روی نتایج درمان تأثیری ندارد. لذا در دوران پس از عمل بیمارانی که به دلیل شکستگی ناپایدار ناحیه توراکولومبار تحت عمل جراحی با سیستم pedicular screw قرار گرفته اند نیازی به استفاده از بریس tlso نمی باشد.